Ο χειμώνας είναι εδώ, απειλητικός και όμορφος συνάμα! Ακολουθούν δύο ποιήματα για το χειμώνα από το θησαυρό της Ελληνικής ποιητικής δημιουργίας.
Κώστα Καρυωτάκη: «χιόνι»
Κώστα Καρυωτάκη: «χιόνι»
Τί καλά που ’ναι στο σπίτι μας τώρα που όξω πέφτει χιόνι! Το μπερντέ παραμερίζοντας, τ’ άσπρο βλέπω εκεί σεντόνι να σκεπάζει όλα τα πράματα: δρόμους, σπίτια, δένδρα, φύλλα. Πόσο βλέπω μ’ ευχαρίστηση μαζεμένη τόση ασπρίλα!
Όμως κάτου, τουρτουρίζοντας το κορίτσι εκείνο τρέχει. Τώρα στάθηκε στην πόρτα μας. Ψωμί λέγει πως δεν έχει, πως κρυώνει, πως επάγωσε… «Έλα μέσα, κοριτσάκι. Το τραπέζι μας εστρώθηκε κι αναμμένο είναι το τζάκι.»
Κ.Π. Καβάφη: «Καλός και κακός καιρός» (αποκηρυγμένα)
Δεν με πειράζει αν απλώνη
έξω ο χειμώνας καταχνιά, σύννεφα, και κρυάδα. Μέσα μου κάμνει άνοιξι, χαρά αληθινή. Το γέλιο είναι ακτίνα, μαλαματένια όλη, σαν την αγάπη άλλο δεν είναι περιβόλι, του τραγουδιού η ζέστη όλα τα χιόνια λυώνει. Τι ωφελεί οπού φυτρώνει λουλούδια έξω η άνοιξις και σπέρνει πρασινάδα! Έχω χειμώνα μέσα μου σαν η καρδιά πονεί. Ο στεναγμός τον ήλιο τον πιο λαμπρό σκεπάζει, σαν έχεις λύπη ο Μάης με τον Δεκέμβρη μοιάζει, πιο κρύα είναι τα δάκρυα από το κρύο χιόνι. |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου